Het zit erop!
Etappe 20: van Kurhaus Scheveningen naar de Wassenaarse slag 10 km
De extra etappe!
Het zit erop, het definitieve einde van mijn Marskramerpad-avontuur. Wat begon als een ideetje in mijn hoofd is uitgegroeid tot een ware gebeurtenis.
Eind 2018 wist ik dat mijn baan zou eindigen April 2019. Ik wist dat, alhoewel het al wel wat beter ging met mijzelf, er nog veel water onder de brug doormoest voordat ik aan een nieuwe baan danwel andere uitdaging kon gaan beginnen. Ik moest eerst zelf weer echt op de rit komen….
Wat beter dan te gaan wandelen. Zoals de titel van mijn actie (Lopen helpt!) al aangeeft, heeft wandelen mij altijd geholpen. In de donkerste tijden met mijn hond naar het strand gaf verlichting. Dus nu het met mij beter ging en ik iets wilde doen voor al die andere mensen die ook lijden aan psychische problemen, kwam wandelen als eerste in mij op. Wandelen werd al snel het Marskramerpad lopen en iets terug doen leidde al snel naar het idee van een sponsorwandeltocht.
En gesponsord is er! In totaal heb ik € 4.055,= bij elkaar gelopen. Dit is ruim 8% boven wat ik gehoopt had, €3.720,= zijnde €10 voor elke kilometer dat het Marskramerpad lang is. Hiervoor ben ik iedereen die hieraan heeft bijgedragen heel erg dankbaar. Voor mijzelf, het voelt mega goed als mensen je willen steunen, maar met name voor MIND. Ik hoop dat er daadwerkelijk handvaten ontwikkelt kunnen worden die buitenstaanders helpen om contact te hebben en houden met mensen die het psychisch moeilijk hebben.
Terugkijkend even wat cijfertjes (ik ben tenslotte financial controller) :0)
- Inclusief de extra etappe in totaal 20 etappe’s gelopen
- Waarvan 4 solo etappe’s
- Netto 372 km gelopen
- Bruto 460 km gelopen
- 7 overnachtingen
- 29 mensen hebben meegelopen
- 10 honden hebben meegelopen
- 43 treinreizen gemaakt
- 21 blogs geschreven
- 1.256 fotoos gemaakt
- 1 route-boekje versleten….
Wat heeft het mij gebracht?
Nu het erop zit en ik heb kunnen reflecteren heeft het mij geleerd dat een ideetje van een enkeling kan worden tot een mooie prestatie van velen.
Dat mensen als je ze de kans geeft heel graag willen helpen maar vaak niet weten hoe.
Dat ik mijn verhaal heb mogen en kunnen delen met velen die hopelijk in hun omgeving nu eerder genijgd zijn om actie te ondernemen.
Dat het belangrijk is om ten alle tijden een “kanaaltje” op te houden, hoe klein ook.
Dat ik mijn hoofd heb kunnen “leeg”lopen.
Dat ik het mezelf gun om voorlopig met medicatie door te gaan.
Dat ik mijzelf de kans geef op een pad 2.0.
Zonder de hulp van velen had ik dit avontuur niet kunnen beginnen, niet echt kunnen doen en zeker niet kunnen afmaken. Ik kan niet iedereen noemen, echter een mijn gezin, kinderen en man, wil ik hier wel apart noemen omdat zonder hun steun ik sowieso het huis niet uitgekomen was.
Rest mij niets anders dan de laatste fotoos te uploaden en iedereen vanuit de grond van mijn hart te bedanken voor alle steun, in welke vorm dan ook!
